Wat maakt het allemaal uit. Je begrijpt me toch wel?
Nou, dat is nu net de crux. Om maar eens een leenwoord uit het Latijn te gebruiken. Want wat wordt er nu eigenlijk bedoeld? Een leegte, dus een spatie in de Nederlandse taal kan een wereld van verschil maken.
Neem nu eens het verschil tussen een een 'lekbakje' en een 'lek bakje'.
In een poging om een voorwerp met een primaire en enkele toegewijde functie te duiden wordt in tegenstelling het gebrek aan een dergelijk voorwerp beschreven. Dus zelfs een spatie, dat strikt genomen zelfs geen leesteken is, verandert volledig de betekenis van tekst.
Lekker belangrijk.
Nationale gevoelens en spelling
Een paradox lijkt te ontstaan als het gaat om spelling, als je reacties bestudeert op bijvoorbeeld het Twitteraccount van Geert Wilders. De grenzen moeten vooral dicht vinden de reaguurders/sympathisanten, want onze cultuur wordt bedreigd. Toch?
Of het gebezigde taalgebruik een gevolgbewijs is van die bedreiging, dyslextie, of (gebrek aan) scholing, vergt nadere studie. Maar of je bedreigen of bedrijgen schrijft, doet dan blijkbaar veel minder ter zake. Ondanks die liefde voor de Nederlandse cultuur.
Waarom zou je foutloos willen schrijven?
Taal is een vorm van sociaal gedrag. Net als bij kleding, of eetgewoontes. Zaken waarbij je rekening houdt met je omgeving. Je gaat niet in je nakie over straat lopen, omdat we dat niet allemaal geaccepteerd hebben. Zo zijn er ook normen en waarden op de manier waarop je met elkaar communiceert.
Je past je aan. Je past je aan aan de norm van communicatie. Dat aanpassen moet de reaguurders, volgers van Wilders toch aanspreken.
Zoals het verschil tussen het 'lek bakje en het 'lekbakje' illustreert, is het niet in de laatste plaats een kwestie van fatsoen maar ook van betekenis.
Aan elkaar of los
Waarmee, lijkt het, steeds meer een loopje mee wordt genomen, is het al of niet aan elkaar schrijven van woorden. Je komt een heel eind, door even stil te staan bij de vraag, wat je wilt beschrijven. Is dit een voorwerp, een persoon of begrip? Schrijf het dan aan elkaar.
Want, een 'witte wijnglas', is wit. Maar in een wittewijnglas, die kleurloos kan zijn, wordt witte wijn geschonken. Klare wijn en helder toch?
Verwarrend, in deze tijd van automatische spellingscontrole, kan deze ook weer zorgen voor de nodige verwarring. Immers het begrip 'meervoudigepersoonlijkheidsstoornis.' is een woord dat voorkomt in de Dikke van Dale maar 'meervoudigepersoonlijkheidsverheerlijking' niet.
Dus, laat je niet van de wijs brengen van de rode miertjes onder woorden. Je kan, en mag zelf lange samenstellingen maken, zonder dat ze fout zijn. Zolang je ze maar aan elkaar schrijft.
Het blijft lastig
De kans is aanwezig, dat ook in deze blog fouten voorkomen. Meld (gebiedende wijs, dus zonder 't') ze vooral als commentaar onder deze blog.
Probeer een Fransman maar eens uit te leggen, dat je 'regelen en regenen', op de ene manier uitspreekt, en 'regeren', weer heel anders. Immers, de Franse taal neemt de moeite met accenten aan te geven, waar je de klemtoon moet leggen, als het woord uitspreekt. Nederlands is een moeilijke taal, net als het Frans.
